چقدر ساختگی بود شعار من و تو
خاک عالم به سر قول و قرار من و تو

هیچ معلوم نشد از چه نژادی هستند
تُف به روی دل بی ایل و تبار من و تو

گریه کن ابرک معصوم، زمینگیر شدیم
آسمان نیز نشد آینه دار من و تو

حرف هایی که به هم ردّ و بدل می کردیم
آخرش نیز نخوردند به کار من و تو

چقدر زود بریدی و به من بد کردی
دستخوش! همسفر این بود قرار من و تو؟

باغ ما مزرعه ی هرزه ترین زمزمه بود
مفتکی هم نمی ارزید بهار من و تو

آخرین بیت: ببین قافیه را باخته ایم
فحش و نفرین غزل نیز نثار من و تو!

به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

وقتی دلتنگ شدی به یاد بیار کسی رو که خیلی دوستت داره.

وقتی ناامید شدی به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی.

وقتی پر از سکوت شدی به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه.

 وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته.

وقتی چشمات تهی از تصویرم شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش بهت لبخند میزنه. 

وقتی به انگشتات نگاه کردی به یاد بیار کسی رو که دستاش در ارزوی دستاته.

 وقتی شونه هات خسته شد به یاد بیار کسی رو که هق هق گریه اش اونها رو می لرزوند.   

وقتی که دلت گرفته شد به یاد بیار کسی رو که قلبش مملو ازعشق پاک تو است.

ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم

ارزوی من دیدار روی تو و نهایت امید من به دست اوردن توست

منو بی صدا می خواستی اما من از تو می خوندم... پشت پا زدی به حسم تا بیفتم اما موندم... گفتی گوش به زنگ می مونی تا بازم برات بخونم... اما رفتی و نموندی تا تک و تنها بمونم

ببخش منو که شبا تا خوده سپیده به خاطره تو بیدار بودم

تو شمعو؛یارت پروانه من این وسط دوده شمعو گردو غبار بودم

منو ببخش که دروغاتو شنیدمو دیدم اما باور کردم

می دیدم داری می ری ولی عشقمو به پات ریختمو هدر کردم

نبخش منو عزیزم تا ابد واسۀ همیشه...تا هیچ وقت

نبخش منو که بخشیدمت برو وجودم خاطرت باشه تخته تخت

به گوشت ميرسه روزي كه بعد از تو چي شد حالم

چه جوري گريه مي كردم كه از تو دست بردارم

نشد گريه كنم پيشت نخواستم بد شه رفتارم

نمي خواستم بفهمي تو كه من طاقت نميارم

دلم واسه خودم مي سوخت براي قلب درگيرم

يه روز تو خندهات گفتي تو مي موني و من ميرم

سرم رو گرم مي كردم كه از يادم بره اين غم

ولي بازم شبا تا صبح تورو تو خواب مي ديدم

نميدونستي اينا رو چرا بايد مي فهميدي

منو ديدي ولي يكبار ازم چيزي نپرسيدي...

آدم وقتی عاشقه فکر میکنه بدون عشقش میمیره

فکر میکنه جز این آدم کسی تو دنیا نیست

تمام وقتو عمرشو صرف طرف میکنه

تمام احساس و قلبشو به پاش میریزه و حاضره هرکاری کنه حتی عقایدشو نادیده بگیره....

اما اون روز نیاد که شکست بخوره .... تمام دنیاش تو سرش خراب میشه ، افسرده میشه و مطمئنه که دیگه عاشق نمیشه

اما بعد مدتی (حالا چه کوتاه چه طولانی) یکی بهتر از قبلی سر راش قرار میگیره و باز روز از نو روزی از نو....

 

 

من از این تکرار حالم بهم میخوره

از دوباره شروع کردن (تو عشق) متنفرم

....

یعنی میشه بالاخره یه نفر بمونه و آزارم نده؟!!

نمیدونم چه لذتی داره اذیت و ناراحت کردن من!!!!

اما باید چیز خوبی باشه که همه امتحان میکنن!!

می ترسم....

می ترسم از روزی که از قلبم چیزی نمونه و منم همین رویه ی دل شکستنو پیش بگیرم....!!

عشق راديدي خودت را خاك كن

سينه ات را در حضورش چاك كن

در تنور عاشقي سردي نكن

در مقام عشق نامردي نكن

 لاف مردي مي زني مردانه باش

 در مسيرعاشقي افسانه باش

هركه با عشق آشناشد مست شد

 وارد يك راه بي بن بست شد

 هركجا عشق آيدو ساكن شود

 هرچه ناممكمن بود ممكن شود ...

رد پایت بر غزل هایم چه زیبا مانده است

از تو و عشقت برای من همین ها مانده است

کوله بارت را به دقت بستی اما خوب من

خاطرات خوب تو در ذهن من جا مانده است

سهم من بودی و هستی از تمام زندگی

گر چه سهم من فقط در خواب و رویا مانده است

عابر پس کوچه های خلوت تنهایی ام

بی تو اینجا کوچه هم تنهای تنها مانده است

امدی گفتم خدایا ماندگارش کن ولی

گر چه رفتی باز فریاد خدایا مانده است

بی تو شب انقدر تاریک است گویا ماندنیست

من نمیدانم امیدی هم به فردا مانده است

می روی دریا به جزر ممتدی اما بدان

ساحلت در ارزوی مد دریا مانده است

.... در کلبه تنهايي هايم در انتظار خواهم گريست و انتظار خواهم کشید تا روزی در کنار هم

باشیم،من تا آنروز صبر خواهم کرد.پس ساده و بی ریا می نویسم

                                 دوست دارم

برای تو می نویسم....
برای تويی كه تنهايی هايم پر از ياد توست...
برای تويی كه قلبم منزلگه عـــشـــق توست...
برای تويی كه احساسم از آن وجود نازنين توست...
برای تويی كه تمام هستی ام در عشق تو غرق شده...
برای تويی كه چشمانم هميشه به راه تو دوخته است...
برای تويی كه مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاك خود کردی...
برای تويی كه وجودم را محو وجود نازنين خود کردی...
برای تويی كه هر لحظه دوری ات برایم مثل یک قرن است...
برای تويی كه سـكوتـت سخت ترين شكنجه من است...
برای تويی كه عـشقت معنای بودنم است...
برای تويی كه غمهایت معنای سوختنم است...
برای تویی که آرزوهایت آرزویم است

رنگ چشمانت عسل ریز است ای دریای من

مثل گلهای سحر مثل کبوترهای عشق

 غرق شادی می شود با یاد تو رویای من

نو بهار زندگی یک فصل از غمهای توست

من غمت را دوست دارم ای گل زیبای من

کاش می شد زندگی را عشق را مهربانی را

 هدیه میدادم به تو ای عشق بی همتای من

در نظر بازي ما بي خبران حيرانند

من چنينم كه نمودم دگر ايشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولي

عشق داند كه در اين دايره سرگردانند

راهيست راه عشق كه هيچش كناره نيست

آنجا جز آنكه جان بسپارند چاره نيست

هرگه كه دل به عشق دهي خوش دمي بود

در كار خير حاجت هيچ استخاره نيست

 سوگند به زیبائی چشم هایت و یه ریزش همیشگی اشکهایم 

که من به خیال بودن  تو نیز قانعم ،

 خیالت را از من نگیر که خیالت ،

مهربان ترین تصویر جهان است . . .

کیستی تو ؟ ..

                         نزدیک ميشوي به من

                                         فرسنگها در من فرو ميروي

                در من خانه ميكني

                                                                     در من حضورميابي

                        لحظه به لحظه هرجا و هر كجا

                                           توي انگشتهايم جاري ميشوي

سطر به سطر خاطراتم را مي نگاري

                                                   روي لبم مينشيني

                                                                    خنده ميشوي، حرف مي شوي

                  دلم كه مي گيرد از چشمهايم ميباري

                                                      كيستي ؟ كيستي تو؟

                         كيستي تو كه اين همه

در من بي تابي

                                                      سزاوار حرفهاي عاشقانه اي

                                                                      كيستي تو كه ديدنت زندگي

                          رفتنت مرگ است

در من بمان ................  از هنوز تا هميشه ....

شيشه ای می شکند...

يک نفر می پرسد...چرا شيشه شکست؟

مادر می گويد...شايد اين رفع بلاست.

يک نفر زمزمه کرد...باد سرد وحشی مثل يک کودک شيطان آمد.

شيشه ی پنجره را زود شکست.

کاش امشب که دلم مثل آن شيشه ی مغرور شکست، عابری خنده کنان می آمد...

تکه ای از آن را برمی داشت مرهمی بر دل تنگم می شد...

اما امشب ديدم...

هيچ کس هيچ نگفت غصه ام را نشنيد...

از خودم می پرسم آيا ارزش قلب من از شيشه ی پنجره هم کمتر است؟

دل من سخت شکست اما، هيچ کس هيچ نگفت و نپرسيد چرا ؟

دفتر عشـــق كه بسته شـد
ديـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــ دم
خونـم حـلال ولـي بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــدون
به پايه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــدم
اونيكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــود
بد جوري تو كارتو مونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــد
براي فاتحه بهـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــت
حالا بايد فاتحه خونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــد
تــــموم وســـعت دلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــو
بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــد زدم
غــرور لعنتي ميگفـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــت
بازي عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــدم
از تــــو گــــله نميكنــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــم
از دســـت قــــلبم شاكيـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاريكـــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــيم
دوسـت ندارم چشماي مــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــه
چه خوب ميشه تصميم تــــــــــــــــــــــــ ــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلـــــــــــــــــــــــ ـرزه
بزن تير خـــــــــــــــــلاص رو
ازاون كه عاشقـــت بود

وقتی کسی تو قلبته حاضری دنیا بد باشه

فقط اونی که عشقته عاشقی رو بلد باشه

حاضری که به خاطر خواستن اون دیوونه شی 

رو دست مجنون بزنی با غصه همخونه بشی

                       چه قدر غریبانه

           به لحظه های زندگی ام

                                                 رنگ آشنایی زدی

                                                                           و رفتی...

تو را هیچ وقت از خاطر نمی برم

                                           که تو...

                                                  آشناترین غریبه من بودی 

I wanted to be with you asked to remain anonymous, I understood Moons and I told you

I wanted to be always in frankly about you and I wanted to remain anonymous and step in the

 day you alone I told you, I wanted to look hosted I named you, I wanted my heart  to souvenir

خواستم با تو باشم نخواستی ، خواستم مونس و یارت باشم نخواستی ، خواستم برای همیشه در کنارت باشم نخواستی خواستم هم گام و هم نفس روز های تنهایی ات باشم نخواستی ، خواستم پذیرای نگاه مهربانت باشم نخواستی ، خواستم قلبم را به یادگار تقدیمت کنم باز هم نخواستی نخواستی ، هیچ کدام را نخواستی و نخواستی................................

من فقط تو رو میخوام بهونه هام ساختگیه

دیدنت حس قشنگ عشق و دلباختگیه

من فقط تو رو میخوام تویی که دنیای منی

مث شاه پری قصه هاتوی رویای منی

انگاهم به گل گفتم از تو زیبا تر چیست؟    گفت زندگی

زندگی کردم دیدم زیباست اما بی وفا

به زندگی گفتم از تو زیباتر چیست؟    گفت عشق

عاشق شدم دیدم زیباست اما می سوزاند

به عشق گفتم این چه رسمی است؟

از تو زیباتر کیست؟گفت دوستی



(یاری جستم ودر اوج زیبایی ها غرق شدم)

وزهاي خوب باهم بودنمان گذشت ...
روزهايي که با چند خاطره تلخ و شيرين به سر رسيد و
تنها يادگار از آن روزها يک قلب شکسته برجا ماند.
روزهاي شيرين عاشقي گذشت و امروز من تنهاي تنهايم ، گذشت
و اينک دلم هواي تو را کرده است...
دلم تنگ است براي آن لحظه هاي شيرين با هم بودنمان !
دلم براي گرفتن آن دستان مهربانت ، بوسه بر روي گونه زيبايت تنگ شده است...
کاش دوباره آن روزهاي شيرين عاشقي مان تکرار مي شد ، کاش دوباره
مي توانستم آن صدايي که شب و روز به من آرامش ميداد را بشنوم...
دلم براي آن خنده هاي قشنگت تنگ شده است عزيزم...
تو رفتي و تنها چند خاطره که هيچگاه نمي توانم فراموش کنم بر جا گذاشتي...
خاطره هايي که ياد آن اين دل عاشقم را مي سوزاند....
دلم بدجور براي تو تنگ است عزيزم....
برگرد! بيا تا فصه نيمه تمام عشق را با شيريني به پايان برسانيم...
برگرد تا قصه من و تو پايانش تلخ و غم انگيز نباشد!
دلم براي لحظه هاي ديدار با تو تنگ شده است...
چه عاشقانه دستانم را مي گرفتي و در کنارم قدم ميزدي ، چه
عاشقانه مرا در آغوش خود مي فشردي و به من مي گفتي که مرا دوست مي داري!
چرا رفتي از کنارم؟ تو رفتي و من تنهاي تنها در اين دنياي
بي محبت با چند خاطره تلخ مانده ام...
برگرد تا دوباره آن خاطره هاي شيرين با هم بودنمان تکرار شود....
دلم بدجور براي تو ، براي حرفهايت ، درد دلهايت ، صداي گريه هايت تنگ شده است..
عزيزم برگرد تا دوباره جان بگيرم و مني که اينک خسته از زندگي ام نفس بگيرم....
با آمدنت مرا دوباره زنده کن و احساس را در وجودم شعله ور کن
تا عاشقانه تر از هميشه از تو و آن عشق پاکت بنويسم...
عزيزم برگرد تا دوباره جان بگيرم
و مني که اينک خسته از زندگي ام نفس بگيرم...

دير گاهيست كه تنها شده ام...

قصه غربت صحرا شده ام...

وسعت درد فقط سهم من است...

باز هم قسمت غم ها شده ام...

دگر آيينه ز من بي خبر است...

كه اسير شب يلدا شده ام...

من كه بي تاب شقايق بودم...

همدم سردي يخ ها شده ام...

كاش چشمان مرا خاك كنيد...

تا نبينم كه چه تنها شده ام...

سلام اي غروب غريبانه دل
سلام اي طلوع سحرگاه رفتن
سلام اي غم لحظه هاي جدايي
خداحافظ اي شعر شبهاي روشن

خداحافظ اي برگ و بار دل من
خداحافظ اي سايه سار هميشه
اگر سبز رفتي اگر زرد ماندم
خداحافظ اي نوبهار هميشه

وقتي او آمد درهاي قلبم را به رويش گشودم
و همچون کودکي بي ريا و به دور از تزوير با آغوشي باز پذيرايش شدم
غريبه اي را که فرسنگ ها از من دور بود.
او قدم به دنيايم گذاشت اما با سنگدلي شاخه هاي درخت زندگي ام را شکست
بي آنکه حتي از نگاه مهربان باغبان شرم کند.
پروردگار مهربانم از آسمان نيلگونش نظاره گر بي وفايي هايش بود
و صداي شکسته شدن شاخه هايم را مي شنيد.
اما من و باغبان با محبتم حتي آفتاب و آب چشمه را به روي نا مهرباني هايش
نبستيم.
به اين اميد که هم رنگمان شود.
اما او از جنس ما نبود.
او همچون گردباد وزيد
شاخه هايم را شکست و شکوفه هايم را پراکند.
به اميد آنکه از ما فراتر رود.اما...
مثل همه طوفانها مثل همه گردبادهاي تلخ آمد.
تلخي کرد و رفت.
زمستان بود و من صداي قدم هايش را به روي برگهاي خشک
که دورتر و دورتر مي شد شنيدم.
او رفت.حالا من و همه نهال ها و بوته ها به اميد بهاري ديگر
مثل بهاران سال گذشته بار ديگر به اميد شکفتن دوباره
به انتظار نشسته ايم...
اما نه با او...

نمي خوام وقتي كه رفتم فراموش شم...

نمي خوام وقتي كه رفتم محو شم...

نمي خوام وقتي كه رفتم ديگه نباشم...

نمي خوام كه برم...

من مي مانم تا...

تا پاي مرگ نه...

كه مرگ معنايي ندارد...

من تا ابد مي مانم...

مي مانم تا ابد با او...

و اين حكايت پاياني ندارد...

کاش کسی حسرت دیدار نداشت کاش کسی به دل غم یار نداشت کاش وقتی از وصال یارسخن گفتیم کسی به چشم خود قطره ی اشکی نداشت کاش جاده و راهی هرگز نمی دیدیم تا یار سفر کرده حسرت برگشت نداشت
 

دیرگاهیست که تنها شده ام

قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آیینه زمن بی خبر است

که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

تا نبینم که چه تنها شده ام