جدایی درد بی درمان عشق است
جدایی حرف بی پایان عشق است
جدایی قصه های تلخ دارد
جدایی ناله های سخت دارد
جدایی شاه بی پایان عشق است
جدایی راز بی پایان عشق است
جدایی گریه وفریاد دارد
جدایی مرگ دارد درد دارد
خدایا دورکن درد جدایی
که بی زارم دگر از آشنایی

بی تو ای دوست قایق گم کرده ی راهم
بی تو ای دوست تک درختی بی پناهم
با تو ای دوست عاشقم عاشقترینم
ای پناهه آخرینم باتو خوشبخت زمینم
عاشقم عاشقترینم
ای پناهه آخرینم
باتو خوشبخت زمینم
بی تو ای دوست خانه تاریک هست وتنها
درفراغت خفته برسینه سخن ها
در دودستم جای دستای تو خالی
در نگاهم یاد چشمانه تو خالی

نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته است
در تنگ قفس باز است افسوس
                                                  که بال مرغ آوازم شکسته است
                                                  نمی دانم چه میخواهم بگویم
                                                  غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد
گهی در خاطرم می جوشد این وهم
                                                زرنگ آمیزی غم های انبوه
                                               که در رگهایم جای خون روانست
                                               سیه داروی زهرآگین اندوه
فغانی گرو وخون آلودو پر درد
فرو میپیچدم در سینه ی تنگ
چوفریاد یکی دیوانه لنگ
                                             که می کوبد سرشوریده برسنگ
                                             سرشکی تلخ وشور ازچشمه دل
                                             نهان درسینه می جوشد شب وروز
چنان مارگرفتاری که ریزد
شرنگ خشمش ازنیش جگرسوز
پریشان سایه ای آشفته رنگ
                                            زمغزم می طراود گیج وگمراه
                                            چوروح خواب گردی مات ومدهوش
                                            که بی سامان به راه افتدشبانگاه
درون سینه ام دردی است خونبار
که هم چوگریه می گریدگلویم
غمی آشفته دردی گریه آلود

تولحظه های زردم توغم دلواپسیم
حتی وقتی که توگفتی هردوی ما بی کسیم


چه کنارم بودی وچه رفته بودی راه دور
توتموم بی قراریا توی هم نفسیم


حتی وقتی به زبون اومدی وگفتی ببین
مادوتا تا آخرش برای همدیگه بسیم


یه چیزی بهم می گفت تو مث معبدمی مونی
مایه جوربرای همدیگه فقط مقدسیم


اومدم یه شب کنارپنجره باکلی بغض
هم سپردم به ستاره هم سپردم به نسیم


که بریدیه جوری به مردم این دنیا بگید
مادوتا دیوونه ایم اما به هم نمی رسیم

 جاری شده در ساز تو آواز جدایی 
                             جانا مزن اینگونه،مزن ساز جدایی
  دستی که تواند شکند فاصله ها را
                            چندیست که گردیده هم آواز جدایی
  ای موج،تنت منحنی آبی دریا
                               ما دست نیازیم و تو در ناز جدایی
  نازم به وفاداری پروانه که چون من
                             بالی نزند  با پر پرواز  جدایی  

تومثل چشم دریا عاشقی وپاک وبارانی
ومن یک تکه ازدریا ولی نمناک وطوفانی

به یادچشم های تو تفال می زنم امشب
ببینم میروی آخراز اینجا یاکه می مانی

تورا جان همانی که جدایت کردازچشمم
همین امشب بیادر کلبه ی سردم به مهمانی

عجب روزقشنگی بود روزآشناییمان
چه شدحالا که ازآن انتخاب خودپشیمانی

همه بردنداز خاطرمرا من ماندم وچشمت
توهم رفتی ویادت رفت نام من به آسانی

چه زوداز یادبردی آن قرار روزاول را
همان که قول دادی این پریشان رانرنجانی
اگرچه رفته ای وباردیگربرنمی گردی
ولی دیوانه ات هستم خودت هم خوب میدانی

تمام شمعدانیهابرایت اشک می ریزند
دلت آمد دل گلهای باغم را بلرزانی

وعادت دردسنگینی ست وقتی اوج می گیرد
به من عادت نکردی طعم حرفم را نمی دانی

تماشا می کنم این قصه رازیبای من اما
خدارا خوش نمی آمدکه این دل رابسوزانی

قسم دادم خدا روبه ماه وبه ستاره
به چشمایی که هرشب اسیر انتظاره


به اون بنفشه هایی که مخصوص بهاره
به اون مهی که تنهاست مال شبای تاره


یه شب خدابه من گفت تو رو واسم میاره
تورو آورد وکردی به چشم من اشاره


چه کم بود عمر این فصل من وتو ونظاره
دنیاکوچیک بود اماتو گم شدی دوباره

چته آسمون دوباره
کم آوردی بازستاره؟

اشک نریزاخماتو واکن
به خدا فایده نداره

می گن اشک اگه بریزی
سبکت می کنه اما

اونی که گذاشته رفته
کی ما روبه یاد میاره؟

انقدر بارون می ریزی
به توشک میکنه مهتاب

که دیشب بوده تابستون
ولیکن امشب بهاره

دلتوبزن به دریا
تابشی تنهای تنها

یاشاید خدابخواد و
بکنه بهت اشاره

اگه اون یه کم دوست داشت
بی خداحافظی نمیرفت

دعاکن خدا تلافی
سر قلبش درنیاره

اگه بی وفانبود که
واسه تو عزیز نمیشد

اونی که بشکنه اما
بمونه اون موقع یاره

آسمون دیگه تموم کن
گریه رو فقط دعاکن

که خدای آسمونا
هیچ روزی تنهاش نذاره

شمعدانی که دم مرگ به پروانه چه گفت ؛ گفت ای عاشق بیچاره فراموش شوی ..... سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد ؛ گفت طولی نکشد که تو نیز خاموش شوی.......

به دردخویش می پیچم کس درمان نمی سازد
دلم ابری ترازباران،ولی باران نمی سازد
درودیوار می نالندبه حال زارو تنهاییم
ببین خودخواهی دل را،مراشادان نمی سازد
فروبستم لب هاراکه غم پنهان شود
لیکن میان این نگفتن هاغم آسان نمی سازد
درایام جدایی هایاران سفرکردند
فراق ودوری یاران دگرهجران نمی سازد
عزیزدل تومهمان کن دل غم دیده ی مارا
که دل جزچشم مست تو،زکس مهمان نمی سازد

برای همه وقت هایی که مرا به خنده وا داشتی
برای همه وقت هایی که به حرفهایم گوش دادی
برای همه وقت هایی که به من جرأت و شهامت دادی
... برای همه وقت هایی که با من شریک شدی
برای همه وقت هایی که به من اعتماد کردی
برای همه وقت هایی که مرا تحسین کردی
برای همه وقت هایی کهباعث راحتی و آسایش من بودی
برای همه وقت های یکه گفتی دوستت دارم
برای همه وقت هایی که در فکر من بودی
برای همه وقت هایی که برایم شادی آوردی
برای همه وقت هاییکه به تو احتیاج داشتم و تو با من بودی
برای همه وقت هایی که به من دلداری دادی
برای همه وقت هایی که در چشمانم نگریستی و صدای قلبم را شنیدی
به خاطر همه اینها هیچ وقت فراموش نکن که :
لبخند تو به من یعنی عاشقانه دوستت دارم
همیشه برای گوش دادن به حرفهایت آمادگی دارم
همیشه پشتیبانت هستم
من مثل کتابی گشوده برایت خواهم بود
من کاملا به تو اطمینان دارم و تو امین من هستی
در دنیا تو از هر کس برایم مهم تر هستی
همیشه دوستت دارم چه به زبان بیاورم و چه نیاورم
همین الان درفکر تو هستم
من همیشه برای تو اینجا هستمو دلم برایت تنگ است
هر وقت احتیاج به درد و دل داشتی روی من حساب کن
من هنوز در چشمانت گم شده هستم
تو در تمام ضربان قلبم حضور داری
تا همیشه ..............

در کنــج خـلـوتـم مـهـر تـو دارم بــه دل
با من غریب اینگونه وفا کنی از یـادم نمـی روی
پیمان دوسـتی نشـکسـتم بـا تـو مـن ولـی
گـر تـو بشکنی و خـطا کنی از یـادم نمـی روی
بیـنوا ، سـوی میخـانـه پـا نـهـد از جـفای تـو
گـر سـر از تنـم جــدا کنـی از یـادم نمی روی

هر چه میخواهی آرزو كن
هر جایی كه میخواهی برو
هر آنچه كه میخواهی باش
چون فقط یك بار زندگی می كنی
و فقط یك شانس داری
برای انجام آنچه می خواهی

گاهی در زندگی دلتان به قدری برای كسی تنگ می شود
كه می خواهید او را از رویاهایتان بیرون بیاورید
و آرزوهای خود در آغوش بگیرید

کسی رو که دوست داری

دوست نداره

کسی که تورو دوست داره

تو دوسش نداری

اما......

کسی که تورو دوست داره

و تو هم اون رو دوست داری
    
به رسم و آیین...

 
هرگز به هم نمیرسید

و این رنج است...

و زندگی یعنی این...

برای عشق گریه كن ولی به كسی نگو
برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه
برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشكن
برای عشق جون خودتو بده ولی جون كسی رو نگیر
برای عشق وصال كن ولی فرار نكن
برای عشق زندگی كن ولی عاشقونه زندگی كن
برای عشق بمیر ولی كسی رو نكش


 

اینم از تو که می گفتی      منو تنها نمیزاری

اینم از تو که می گفتی      رو دلم پا نمیزاری

اینم از تو که خودم رو         تو چشمه تو میدیدم

اینم از تو که با دستات       به ته قصه رسیدم......

با دلي بي تاب مي خوانم تو را
مثل شعري ناب مي خوانم تو را
در كنار جويباري از غرل
با سرود آب مي خوانم تو را
شب به قصد كوچه بيرون مي روي
در شب مهتاب مي خوانم تو را
خستگي را مي تكانم از تنت
با زبان خواب مي خوانم تو را
با لباني كه عطش بو سيده است
با صداي آب مي خوانم تو را
عكس خاموشم كه تا پايان عمر
با دلي بي تاب مي خوانم تو را

تو رو خدا بهش بگین که دیگه دوستش ندارم

بهش بگین قشنگیاشو دارم از یاد میبرم

بهش بگین یادت میاد چقدر میگفتم که دوست دارم

بگین دیگه دوست داشتنم دارم از یاد میبرم

بهش بگین دیر یادت افتاد که یکی خیلی دوست داشت

بگین دیگه نه تو رو نه هیچکس و دوست ندارم

بهش بگین که دیگه دلم و ازش گرفتم

بگین دیگه دلم و به هیچکسی نمیدم

بهش بگین با رفتنش خیلی چیزارو ازم گرفت

بگین ولی عیب نداره دل منم خدا داره

بهش بگین نه که نفرینش کنم نه ولی

بگین هیچ وقت از گناه و اشتباه اون نمیگذرم

تو رو خدا بهش بگین که دیگه دوستش ندارم

بگین که قول میدم اون و به یادم نیارم

بهش بگین درسته که یه روز براش میمردم

بگین ولی حالا برام بمیرتم دیگه دوستش ندارم.

از هم دلتنگی ، باز هم گریه های شبانه ام

یه عاشق غمگین ، در حسرت شبهای بی ستاره ام

سخت دلتنگم ، سخت بیقرار و بی تابم...

کجاست شانه های گرم و مهربانت ، تا گریه کنم ؟

کجاست آن لبخندهای عاشقانه ات تا باز هم دیوانه شوم ؟

چرا دیگر درد دلی برای گفتن نداری ؟

چرا اشکهایت را از من پنهان می کنی و حرفی برای گفتن نداری ؟

چرا قلب عاشقم را در انتظار چشمانت می سوزانی ؟

آنقدر دلتنگ چشمانت هستم که نمی توانم در هیچ چشم دیگری نگاه کنم

آنقدر بیقرارم که هیچ اتفاقی ، دل غمگینم را شاد نمی کند

برای گریستن ، شانه هایت را کم دارم

شانه هایی که بارها و بارها در خواب و خیال ، تکیه گاه دل عاشقم بود

برای عاشقی ، نگاههای زیبایت را کم دارم

نگاههایی که تنها دلیل زندگی و عشقم شد

چرا دیگر برای غصه ها ، اشکها و دلتنگی هایم جوابی نداری ؟

شب دراز است و من هنوز هم در انتظار نسیم صبح سپید مانده ام

ای دل دیوانه ی من ! با غمهایت بساز و با اشکهایت بسوز ، اما دم نزن

ای دل عاشق و بیقرار من ! صبر کن شاید نسیم ، خبری از عشق برایت بیاورد

ای دل بساز ! شاید قاصدک خبری از یار آورد

صبر می کنم و عاشق می مانم که خوشبختی از آن عاشقان است

برای تویی که تنـــــهایــی هایــــم پـــــــــر از یاد توســــــت

برای تویی که قلبـــــم منــزلگــــه عـــشــــــــــق توســـــت

برای تویی که احساســم از آن وجـــــود نازنیـــن توســــــت

برای تویی که چشــــمانـــم همیشـــــه بــــه راه توســـــت

برای تویی که مرا مجذوب قلب ناز و احساس پاک خود کردی

برای تویی که وجود بی ارزشم را محو وجود نازنین خود کردی

برای تویی که هر لحظه دوری ات برایــم مثــل یک قرن است

برای تویی که سـکـــوتـــت سخــت ترین شکنــجه من است

برای تویی که قـــــــــلـــــــــــــــبـــــــــت پـــــــــــــــاک است

برای تویی که در عشق، قـــلـــبــــــــــت چه بــی باک است

برای تویی که عــــشـــــــــقــــــــــــت معنــای بودنــم است

برای تویی که غـمـــــــــــهـــــایــت معنـای سوختنـــم است

دل من زاری نکن، گریه نکن

 1. هر موقع خواستي از كسي جدا بشي يادت نره بهترين راه اينه كه بهش بگي براي هميشه خدانگهدار، شايد طرف مقابلت ناراحت بشه و قلبش بشكنه ولي بهتر از اينه كه منتظر بمونه...

 2.پازل دل يکي رو بهم ريختن هنر نيست ..... هر وقت با تيکه هاي شکسته ي دل يک نفر يک پازل دل جديد براش ساختي هنر کردي

 3. دوســت داشـــتن دل ميـــخواد نه دليـــل، اين روزا کمتر کسي پيدا مي شه دل اينو داشته باشه که دل ببنده

چقدر سخته در انتظار کسی باشی

که

هیچوقت در فکرآمدن نیست

روزگار دلتنگی

دلم گرفته از این روزگار دلتنگی

گرفته اند دلم را به کار دلتنگی

دلم در انبوه خستگی ها ماند

گرفتگی آینه ام را غبار دلتنگی

شکست پشت من از داغ بی تو بودنها

به روی شانه دل ماند بار دلتنگی

درون هاله ای از اشک ماند سرگردان

نگاه خسته من در مدار دلتنگی
 
از آن زمان که تو از پیش ما سفر کردی

نشسته ایم من و دل کنار دلتنگی

دگر پرنده احساس من نمی خواند

مگر سرود غم از شاخسار دلتنگی

بیا که ثانیه ها بی تو کند میگذرد

بیا که بگذرد این روزگار دلتنگی

تو بارون که رفتی شبم زیرو رو شد

جازه هست خيال كنم تاآخرش مال مني؟