آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا          می‌نکند محرم جان محرم اسرار مرا
نغزی و خوبی و فرش آتش تیز نظرش          پرسش همچون شکرش کرد گرفتار مرا
گفت مرا مهر تو کو رنگ تو کو فر تو کو          رنگ کجا ماند و بو ساعت دیدار مرا
غرقه جوی کرمم بنده آن صبحدمم          کان گل خوش بوی کشد جانب گلزار مرا
هر که به جوبار بود جامه بر او بار بود          چند زیانست و گران خرقه و دستار مرا
ملکت و اسباب کز این ماه رخان شکرین          هست به معنی چو بود یار وفادار مرا
دستگه و پیشه تو را دانش و اندیشه تو را          شیر تو را بیشه تو را آهوی تاتار مرا
نیست کند هست کند بی‌دل و بی‌دست کند          باده دهد مست کند ساقی خمار مرا
ای دل قلاش مکن فتنه و پرخاش مکن          شهره مکن فاش مکن بر سر بازار مرا
گر شکند پند مرا زفت کند بند مرا          بر طمع ساختن یار خریدار مرا
بیش مزن دم ز دوی دو دو مگو چون ثنوی          اصل سبب را بطلب بس شد از آثار مرا
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: