یادداشت خودکشی چیست؟
یادداشت خودکشی نوشته‌ای است که افرادی که تصمیم به خودکشی دارند از خود به جای می‌گذارند. حدود یک‌سوم از کسانی که دست به خودکشی می‌زنند، یادداشت خودکشی می‌نویسند. تحقیقات ثابت کرده‌است که یادداشت‌های خودکشی تاثیر به‌سزایی در کاهش غم و اندوه بازماندگان دارند.
چه‌طور یادداشت خودکشی بنویسیم؟
به‌خاطر داشته‌باشید که یادداشت خودکشی شما آخرین چیزی است که از شما در ذهن دیگران باقی می‌ماند. دوستان، آشنایان، حتی پلیس و... یادداشت‌های خودکشی را می‌خوانند. بسیاری از یادداشت‌های خودکشی در رسانه‌های ارتباط‌جمعی منتشر می‌شوند. به همین دلیل، معمولا یادداشت‌های خودکشی از هنرمندانه‌ترین نوشته‌ها هستند. البته در بسیاری موارد هم یادداشت‌های خودکشی سریع و عجولانه نوشته شده‌اند.
اگر می‌خواهید یادداشت خودکشی شما برای دیگران تاثیرگذار باشد، حتما به نکات زیر توجه کنید:
اول:
به موقع شروع به نوشتن کنید؛
بهتر است نوشتن یادداشت خودکشی خود را چند روز پیش از اقدام به خودکشی شروع کنید. حتما هنگامی شروع به نوشتن کنید که اعصاب شما آرام باشد. بدترین کار، نوشتن در حالتی است که منتظرید قرص‌هایی که بالا انداخته‌اید اثر کنند یا از شدت خون‌ریزی در حال مرگ‌اید! اگر می‌خواهید نوشته‌تان اثرگذار باشد، به هیچ وجه قبل از نوشتن یادداشت خودکشی‌تان اقدام به خودکشی نکنید. اگر به خود وقت کافی برای نوشتن یادداشت‌تان را بدهید، مطمئنا از بسیاری اشتباهات رایج در میان این‌گونه نوشته‌ها مصون خواهید بود.
دوم:
سعی نکنید همه‌چیز را توضیح دهید؛
مطمئنا هنگام نوشتن یادداشت خوکشی‌تان حرف‌های زیادی برای گفتن خواهید داشت. از بین آنها تنها آنچه مهم‌تر است را بر کاغذ بیاورید. دوست دارید بعد از مرگ‌تان چه نکته‌ای درمورد شما در ذهن دیگران بماند؟ تنها چیزهایی را بنویسید که مربوط به آن نکته‌اند و از موارد بی‌ربط بپرهیزید.
سوم:
حدالمقدور یادداشت شما دست‌نویس باشد؛
یک یادداشت دست‌نویس شخصی‌تر و تاثیرگذارتر از یادداشت‌های تایپ‌شده است. ولی اگر فکر می‌کنید شاید دست‌خط‌تان خوانا نباشد و یا از لحاظ جسمی در شرایطی نیستید که بتوانید با دست بنویسید، نگران نباشید. دست‌نویس یا تایپ‌شده، مهم این است که پیام‌تان را به گوش بقیه برسانید.
چهارم:
طبیعی باشید؛
همان‌گونه که حرف می‌زنید، بنویسید. بهترین یادداشت‌های خودکشی آنهایی هستند که کاملا صمیمانه و شخصی نوشته شده‌اند و نه یادداشت‌های خشک و رسمی. هنگام نوشتن یادداشت‌تان در فرهنگ لغت به دنبال کلمه‌های قلمبه‌سلمبه و شیک نگردید. فقط خودتان باشید!
پنجم:
از کلیشه بپرهیزید؛
استفاده از عباراتی مانند «آه، ای دنیای بی‌رحم! حدانگهدار!» و یا «هیچ‌کس مرا درک نمی‌کند» یادداشت شما را از بیان افکار شخصی‌تان دور می‌کند و آن را به شکل نامه‌های تکراری و کلیشه‌ای در می‌آورد. انگار که یادداشت خودکشی‌تان را همین‌جوری ـ برای اینکه لال از دنیا نروید! ـ نوشته‌باشید و واقعا حرفی برای گفتن نداشته‌اید. اگر حرف‌هایی که می‌خواهید بازمانده‌های‌تان بخوانند شبیه همین کلیشه‌ها هستند، حداقل در نوشتن آنها کمی خلاقیت به خرج دهید و از جملات تکراری استفاده نکنید.
ششم:
از زاویه‌ی دید اول شخص بنویسید؛
خواننده‌ی یادداشت خودکشی، با خواندن از زاویه‌ی اول شخص و دیدن جریانات از دید شما، احساس هم‌ذات‌پنداری بیشتری با شما خواهد کرد. ولی اگر دوست دارید از زاویه‌ی دید دیگری بنویسید، حواس‌تان باشد که در سرتاسر یادداشت‌تان از همان زاویه‌دید استفاده کنید.
هفتم:
یادداشت خودکشی وصیت‌نامه نیست؛
شاید دل‌تان بخواهد دستگاه ضبط‌صوت‌تان، پس از مرگ‌تان به دوست‌تان برسد. ولی یادداشت خودکشی جای مناسبی برای قید این مطلب نیست. اگر دل‌تان می‌خواهد وسایل‌تان به افراد خاصی برسد. باید حتما از پیش یک وصیت‌نامه تنطیم کنید. صِرف روی کاغذ آوردن اینکه مثلا «ضبط‌صوت‌ام را به رفیق‌ام بدهید»، باعث قانونی بودن این خواسته نمی‌شود و بازماندگان‌تان می‌توانند با ادعای اینکه شما وقتی یادداشت خودکشی‌تان را می‌نوشته‌اید فکر و اعصاب‌تان سر جایش نبوده، به راحتی زیرش بزنند.
تنظیم وصیت‌نامه یک فایده‌ی دیگر هم دارد. و آن اینکه قبل از خودکشی‌تان شروع نمی‌کنید به بذل و بخش اموال‌تان؛ این کار دور و بری‌ها را متوجه قصد شما برای خودکشی می‌کند. و ممکن است باعث شود قبل از اینکه کاملا بمیرید، نجات‌تان بدهند! و حداقل‌اش این است که کار شما برای خودکشی سخت‌تر می‌شود.
هشتم:
صادق باشید؛
یادداشت خودکشی شما، آخرین چیزی است که از شما باقی می‌ماند. اگر حتی یک نکته در آن وجود داشته‌باشد که دیگران بدانند یا ثابت کنند که راست نیست، تمام یادداشت شما زیر سؤال می‌رود. گذشته از این، شما که به آخر خط رسیده‌اید! دیگر دلیلی برای دروغ گفتن‌تان وجود ندارد، دارد؟!
نهم:
نحوه‌ی خودکشی‌تان را فاش نکنید؛
این نکته هنگامی از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود که با قرص یا سم خودکشی کرده‌باشید. اگر در یادداشت‌تان بنویسید که با چه سمی خودکشی کرده‌اید، کار پزشکان را برای احیاء خودتان آسان‌تر کرده‌اید. از طرف دیگر، شما که دل‌تان نمی‌خواهد قبل از اینکه از روی پل بپرید توی رودخانه یکی یادداشت‌تان را ـ که مشخصات پل را تویش نوشته‌اید ـ پیدا کند و جلوی پریدن‌تان را بگیرد؟ باور کنید هیچ دلیلی ندارد توی یادداشت‌تان بنویسید چطو خود را می‌کشید؛ به هر حال بعد از روشن شدن نتیجه‌ی کالبدشکافی، همه خودشان از شاهکاری که زده‌اید مطلع می‌شوند!
دهم:
چیزی ننویسید که بعد پشیمان شوید؛
همیشه این احتمال را در نظر بگیرید که ممکن است کسی زودتر پیدای‌تان کند یا به نحوی از مرگ نجات پیدا کنید. بنابراین توی یادداشت خودکشی‌تان، سفره‌ی دل‌تان را باز نکنید. رازهای دیگران را برملا نکنید و به جرم و جنایت‌هایی که کرده‌اید اعتراف نکنید! فقط کافی است تصورش را بکنید که توی یک بیمارستان به هوش بیایید و با افرادی چشم در چشم بشوید که آنچه را نباید، در یادداشت خودکشی‌تان خوانده‌اند. چیزی را که در زمان زنده‌گی هیچ‌کاه برایشان لو نمی‌دادید.
یازدهم:
سعی نکنید خواننده را قانع کنید؛
وقت‌تان را برای اینکه به خواننده‌ی یادداشت‌تان ثابت کنید حق دارید، تلف نکنید. معمولا هیچ‌چیز وجود ندارد که با نوشتن‌اش بتوانید نظر دیگران را عوض کنید. اصلا هدف شما از نوشتن یادداشت خودکشی باید فقط بیان دیدگاه‌تان باشد. مهم نیست که دیگران با شما موافق‌اند یا نه، مهم این است که نظرتان را بفهمند.
دوازدهم:
یادداشت‌تان را غلط‌گیری کنید؛
حداقل دو بار نوشته‌تان را بازخوانی کنید؛ یک اشتباه ساده برای به هم ریختن تمام حس یادداشت، کافی است. نکات زیادی وجود دارد که در هنگام بازخوانی یادداشت باید به دنبال آنها باشید. بهتر است در هر بازخوانی دنبال یک نوع اشتباه بگردید و تصحیح‌اش کنید و در بار آخر، کل یادداشت را از نظر بگذرانید.
دقت کنید که آیا یادداشت‌تان بر محور همان نکته‌ای که از ابتدا قصد داشته‌اید بیان کنید قرار دارد یانه. از بازنویسی نوشته‌تان نترسید. ولی به یاد داشته باشید که بعد از هر دست‌کاری یا بازنویسی باید تمام یادداشت را دوباره بخوانید.
سیزدهم:
یادداشت‌تان را جایی بگذارید که راحت پیدا شود؛
کمی وقت صرفِ فکر کردن به این نکته کنید که بهتر است یادداشت‌تان را کجا قرار دهید. اگر نمی‌توانید آن را کنار خود بگذارید، جایی را انتخاب کنید که در دید باشد. یادداشت‌تان را نوشته‌اید که آن را بخوانند، پس دلیلی ندارد توی هفت سوراخ قایمش کنید!
یادتان باشد که هرگز یادداشت را با پست برای کسی نفرستید. حتی اگر می‌خواهید او اولین کسی باشد که آن را می‌خواند. شاید یادداشت در اداره‌ی پست گم شود. و یا بدتر! شاید قبل از خودکشی شما به دست طرف برسد.
نکته‌ی چهاردهم:
دقت کنید که یادداشت‌تان منسجم باشد؛
یادداشت شما باید هدف‌تان را به خوبی بیان کند. نه اینکه معجونی باشد از افکار و احساسات قر و قاطی‌تان. کسی که نوشته‌تان را می‌خواند باید آخرش به یک جایی برسد، نه؟
پاراگراف اول یادداشت را با چند جمله درمورد مهم‌ترین چیزی که می‌خواهید بنویسید آغاز کنید. پاراگراف آخر نیز باید خلاصه‌ای از همین مطلب باشد. تمام پاراگراف‌های میانی باید به نحوی مربوط به این دو پاراگراف باشند.
نکته‌ی پانزدهم:
یادداشت‌تان زیاد طولانی نباشد؛
لابد یک دلیلی وجود دارد که به این نوشته‌ها یادداشت خودکشی می‌گویند و نه رمان! یادداشت شما نباید از دو یا سه صفحه بیشتر شود. حتما به این وسوسه که اسم همه‌ی اطرافیان را در یادداشت بیاورید، یا برای هر کس یک نوشته‌ی کوتاه به جای بگذارید، غلبه کنید. چرا که این وسط مطمئنا یک نفر را فراموش خواهید کرد.
خودکشی خوبی داشته باشید.
با استفاده از:
1. http://www.axe-s.com
2. http://en.wikipedia.org
آخرین یادداشت کرت کوبین خواننده‌ی اصلی گروه نیروانا پیش از خودکشی
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
