عجب صبری خدادارد/اگرمن جای اوبودم /همان یک لحظه ی اول که اول ظلم رامی دیدم ازمخلوق بی وجدان /جهان راباهمه زیبایی وزشتی بروی یکدیگرویرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد/اگرمن جای اوبودم/که در همسایه ی صدها گرسنه چندبزمی گرم عیش ونوش می دیدم /نخستین نعره ی مستانه را خاموش آندم برلب پیمانه می کردم

عجب صبری خدادارد/اگرمن جای اوبودم/که می دیدم یکی عریان ولرزان دیگری پوشیده ازصدجامه ی رنگین زمین وآسمان راواژگون مستانه می کردم

عجب صبری خدادارد/اگرمن جای اوبودم /نه طاعت می پذیرفتم نه گوش ازبهر استغفاراین بیدادگرها تیزکرده/پاره پاره درکف زاهدنمایان سبحه ی صددانه می کردم

عجب صبری خدادارد/اگرمن جای اوبودم/برای خاطرتنها یکی مجنون صحراگرد بی سامان /هزاران لیلی ناز آفرین را کوبه کو آواره ودیوانه    می کردم

عجب صبری خدا دارد/اگرمن جای اوبودم /به گردشمع سوزان دل عشاق سرگردان/سراپای وجودبی وفامعشوق راپروانه می کردم

عجب صبری خدادارد/اگرمن جای اوبودم/بعرش کبریایی باهمه صبر خدایی /تاکه می دیدم عزیز نابجایی نازبریک ناروا گردیده خواری    می فروشد/گردش این چرخ راوارونه بی صبرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد/اگرمن جای اوبودم/که می دیدم مشوّش عارف وعامی زبرق فتنه ی این علم عالم سوز مردم کش /بجزاندیشه ی عشق ووفا معدوم هرفکری /دراین دنیای پرافسانه می کردم

عجب صبری خدادارد/چرامن جای اوباشم/همین بهترکه اوخودجای خود بنشسته وتاب تماشای تمام زشتکاریهای این مخلوق رادارد/وگرنه من بجای اوچوبودم یکنفس کی عادلانه سازشی باجاهل وفرزانه می کردم

عجب صبری خدادارد/عجب صبری خدا دارد

لالالالا نــــــخواب ســـــودی نـــــداره       هـــــمون بــــهتر که بـــــشماری ستـــــــاره

همون بهتر که چـــــشمات وا بـــــمونه       که مــــــاه غـــــصه ش نشه تنها بیــــــداره

لالالالا نــــــخواب بازم ســـفر رفـــت        نمــــــیدونم به کــــارون یا خزر رفـــــــت

فقــــط دردم ایـــــنه مثـــــــل هـــمیشه        بـــــدون اطــــلاع و بـــــی خـبر رفـــــــت

لالالالا نــــــخواب میدونـــه جنگــــــه        دست هر کـــــــی مــــی بینی یــه تفنگــــه

یـــــــه عــــمر دور چشماش گشتم اما        نفهــــمیـدم که اون چشــــما چــــه رنـگـــه

لالالالا نــــــخواب زنـدونـــه دنــــیـــا        ســـــر نــــاســـازگـــاری داره بــــا مــــــا

بشیـن بــازم دعــا کن واســه اون کــه       مــــــا رو ایـــــنجا گــــذاشت تنهای تــنــها

لالالالا نـــــخــــــــواب اون راه دوره        خدا مــی دونه کــــه حـــالــش چــه جـوره

تـوی خلوت می گم اینجا کـسی نیست        خداییــش کـــــه دلــــم خیـــلی صــــــبوره

لالالالا نـــــخواب تـیـره ست چراغـم        مـثـله آتــــش فــــشون میــمونه داغـــــــــم

به جونه گــــلدونا کم غصه ای نیسـت        هـــزار شـــب شــد نیومد بــــاز ســراغــم

لالالالا نخـــواب خواب که دوا نیست        دل دیــــونه داشتــن کـــه خـــطا نـیـســــت

میگن دسـت از سرش بـردار، نـمیشه        آخــه عــاشق شــدن که دست ما نـیـســــت

لالالالا نخـــواب تـنـها مـــیمـــونـــــم        کـمـک کــــن قـــدر چــــشمـات رو بــدونـم

چـــــرا چـــشمات پـر خـشم عــزیزم؟       مـــگه مـــن مـــثل اون نـــــــامـــهربـونـم؟

لالالالا نــــخواب مــــاه و نــــگاه کن       مــــن اسفند و مــــیارم تــــــو دعــــا کـــن

بـــــگو بــرگرده پــیـش مـــا بـمـونــه       کـــتاب حـــافظ و بــــردار و وا کـــــــــــن

لالالالا نــــخواب ســـــرما تـــــو راهه       هـمـیـشه عـــــــمر خــوشبختی کــــــــــوتاهه

مـــیگن بــــا یــــه فرشته اونو دیــدن        دروغــــه جــــــون دریــــــا اشـتـبــــــــــاهه

لالالالا نــــخواب تلـــخه جــــدایــــی        کمـــــر خـــــــم مــــیشه زیــــر بی وفــایی

تو بـیـدار بـاش هـــمه تو خواب نازن        بـــرای کـــــــی بخونــم پــــس لالایــــــی؟

لالالالا نــــخواب تــــــنـهایـــی زرده        اگـــــــه طـــــــولانی شـــــه مـثـله یه درده

اگـــــه چـشـم انـتـظار باشی که هیچی       دروغ مــــیگی بــــه دل کــــه بــر میگرده

لالالالا نــــخواب اشــــکـــــــت زلاله       مـثـله بـــــارون پـــــای نـــــــــــخل وصاله

من وتو هم شب و هـم قلب وکـشـتـیم       ولـی اون چـی؟ چـقـدر اون بــــــــــی خیاله!

لالالالا نــــخواب دنـــــیـا خـسـیـســه       واســـــــه کــــم آدمـی خــــوب مـــی نویسه

یکی لبهاش تو خوابم غرق خنده ست        یکی پلکهاش تو خوابم خــیس خـــــــــیسه

لالالالا نــــخواب عــــــاشق یه سیبه        هـمـیـشـه سـرخ و تـــــــب دار و غــــریبه

تا اون بالاست رسیده ست اماتنهاست       پـایـیـن هـــم کــــه بـیـفـتـه بــــی نـصـیـبـه

لالالالا نــــخواب ایـــــنجا سیـــــاهی       پــــــر امـــــــا تـــو تــــنگ قـصـه مـاهـی

اونی که مـاهـا رو بیـدار نگـه داشت       الهــــی خـواب بـــــــاشه حـــــالا الهـــــــی

لالالالا نــــخواب تا اون بـــــــخوابه       بـشـیـن ایـنـقـدر کــــــه تـا خـورشیـد بـتابه

زمـونــی کـــه یـقـیـن کـردم بیدار شد       بـــــخواب بـــا یـــــاد عـکـسی که تو قابـه

لالالالا بــــخواب بـیـداره حــــــــــالا       دیـــــگه بـــــاید بــــخــوابی پــــــس لالالا

بـــــخواب دیگه تو می تونی بخوابی       بـبـیـن خــــــــورشید اومــــد بـالای بــــالا

لالالالا ایـــــنــــم بــــود ســــرنوشتم       ایــــن از امـــــروزم و این از گـــذشـته ام

نمی خوابم تا تو بـرگـردی یــک روز       مـــنم خـواب رو واسـه اون روز گــذاشتم
 

 حرف ِ اول ِ الفبا ، تو دل ِ عاشقا داله

با ( الف ) دوست دارم ها ، یه تصور ِ محاله

با دوست دارم شروع شد ، جمله های عاشقونه

منم این جمله رُ ساختم ، دل دوست داره دیوونه

من خودم یه جمله هستم ، با نهاد و با گزاره

فعل من پُر از پرستش ، شب من پُر از ستاره

و رُ دیدم ، تو رُ خواستم ، اومدی تو سرنوشتم

تو رُ توی شعر ِ رگهام ، جمله جمله خون نوشتم

ای که مستقبل و ماضی ، توی چشمای تو حاله

ازل و ابد تو چشمات ، رنگ قهوه ایه فاله

حرف ِ اول ِ الفبا ، بعد از این همیشه داله

با ( الف ) نوشتن دل ، یه تصور محاله

با دوست دارم شروع شد ، جمله های عاشقونه
منم این جمله رُ ساختم ، دل دوست داره دیوونه
 

دیر زمانی است که می پندارند

دوستی نیرنگی است

مثل نیلوفر ناز
...
شاخه ی ترد و ظریفی دارد

بی گمان سنگ دل است آنکه روا می دارد؟؟

♥ در خصوص تاریخچه و مبداء ولنتاین اختلاف نظر وجود داشته تا جایی که ولنتاین با افسانه در آمیخته است.

♥ هویت ولنتاین مبهم است. در کل ۳ روایت در رابطه با ولنتاین نقل گردیده که به آنها اشاره میکنیم.

♥ جشنواره ای به نام LUPERCALIA که ۱۵ فوریه در رم باستان میان کافران متداول بوده است. لوپرکالیا جشن تطهیر و زمان خانه تکانی بوده است. در این جشن مشرکین از خدای LUPERCUS بخاطر محافظت از چوپانها و گله هایشان از گزند گرگها قدردانی میکردند. در این فستیوال بمنظور بزرگداشت FAUNUS خدای حاصلخیزی، باروری و جنگلها رومیان یک سگ و دو بز نر را قربانی کرده و از پوست آنها شلاق میساختند. مردان با این شلاقها به میان مردم رفته و به هر کسی که میرسیدند ضربه ای با شلاق به آنها میزدند. دختران داوطلبانه برای شلاق خوردن صف میکشیدند. آنها اعتقاد داشتند که شلاق خوردن با تازیانه های ساخته شده از پوست بز باروری آنها را تضمین میکند. همچنین در این جشن طی بزرگداشت الهه ای بنام JUNO FEBRUTA زنان مجرد نامه های عاشقانه مینوشتند و درون گلدانهایی می انداختند. (و یا تنها نام خود را روی برگه ای مینوشتند) مردان مجرد روم نیز هر کدام یکی از این یادداشتها را از درون گلدانها بیرون کشیده و مشتاقانه بدنبال دختر نویسنده نامه میرفتند. (نوعی دوست یابی) این آشنایی ها اغلب به ازدواج می انجامید. این رسم تا قرن هجدهم ادامه داشت اما از آن به بعد مردان رم ترجیح دادند پیش از آشنایی زن را ببینند!

♥ کلیسای کاتولیک حداقل ۳ قدیس بنام VALENTINE و یا VALENTINUS شناسایی کرده که هر سه در روز ۱۴ فوریه به شهادت رسیده اند

(ادامه مطلب)

  تمام زندگیم را می دهم !...
برای یک جای دنج ..
که تنها من باشم ..
و تو ..
و هیچ چیز دیگر !..
......حتی ..
لباســهایمان !....

آدما اشک منو نمی بینن گریه ی بی صدا خیلی بد تره ریشه ی غمی که کاشتی تو

 دلم نمی ذاره عشق تو یادم بره آدما می گن که دیوونه شدم آره راست می گن

خودم خوب می دونم دیگه مجنونم ازم عاقل تره واسه ی همین نمی خوام بمونم

 امروز از کوچه ی تو رد می شدم که هواش عطر تو رو برام داره چه کلنجاری

 می رفتم با چشام تا نذارم دیگه بارون بباره وقتی که قدم زنون رد می شدم یاد

اون عشق قدیمی زنده شد با همه تلاشی که کرده بودم باز دوباره اشک من برنده شد

 می چکید اشکم رو جای رد پات که ازش گلهای رنگی در بیاد میون

 حرفای گنجشکای شهر شنیدم دلت می گفت منو می خواد انگاری هنوز تو بودی

 که می گفت تا ابد میاد و پهلوم می مونه چی شد اما که پشیمون شدی باز اینو

 حتی اوس کریم نمی دونه تک نگاهم رو زدم به آسمون ولی حتی خدا اشکمو

 ندید اونی که دنبال عشقشم هنوز حیف که فریاد منو نمی شنید یاد لبخندای روز

 اول و یاد گریه های آخر کردم جایی واسه من نذاشتی که حالا دوباره بتونم و

بر گردم آره تو رفتی ولی ناز نگات هنوزم سینه ام و آتیش می زنه وقتی عکستو

 تو دفتر می بینم هنوزم دلم می گه مال منه این گناه منه که عاشقتم خودتم خوب

 می دونی دوست دارم ولی باز با همه ی عاشقیام وقتشه دوباره تنهات بذارم لگد

 اشکای روی گونه هام باغ لبخندمو می خشکونه یاد تو مثل غباری که گذشت تا

 ابد توی دلم می مونه

^{کاش می دانستی}

^{من سکوتم حرف است}

^{حرف هایم حرف است}

^{خنده هایم خنده هایم حرف است}

^{کاش می دانستی}

^{می توانم همه را پیش تو تفسیر کنم}

^{کاش می دانستی}

^{کاش می فهمیدی}

^{کاش و صد کاش نمی ترسیدی}

^{که مبادا دل من پیش دلت گیر کند}

^{یا نگاهم تلی از عشق به دستان تو زنجیر کند}

^{من کمی زودتر از خیلی دیر}

^{مثل نور از شب چشم تو سفر خواهم کرد}

^{تو نترس}

^{سایه ها بوی مرا سوی مشام تو نخواهند آورد}

^{کاش می دانستی}

^{چه غریبانه به دنبال دلم خواهی گشت}

^{در زمانی که برای غربتت سینه دلسوزی نیست}

^{تازه خواهی فهمید}

^{مثل من عاشق مغرور شب افروزی نیست}

دلم برای خنده هات برای دل سوزوندنات

برای هرم نفست واسه نوازش نگات

دلم برای همه چیت شده یه آلبوم کوچیک

یه آلبوم دیدنی که می شه تواون خاطره دید

یه آلبوم ازتووچشات ازتوونقش خاطرات

ازتوکه امیدمنی ازتوکه میمیرم برات

اگه بری داغون می شم بدون توتموم می شم

پیشم بمون عزیزدل فقط با توآروم می شم

می خوام برای موندنت واسه همیشه خوندنت

ماهی شم وشناکنم تونازکای پیرهنت

آخه تو امیدمنی پرتوخورشید منی

توبهترین دلیل من برای زنده موندنی

وقتی که بارون می باره غنچه ی عشقومی کاره

انگارچشاتو می بینم که آرومم نمی ذاره

چی می شه آشنام بشی؟ خیل ترانه هام بشی؟

تواوج این ناامیدی تعبیررویاهام بشی؟

چی می شه توخندیدنت توی ترانه خوندنت

برای دلخوشی من بگی که راسته موندنت؟

هرچی بخوای همون می شم مجنون این زمون می شم

فقط نرو،باهام بمون برات ترانه خون می شم

من تورو تو رویای دور تودشت سبزپرغرور

اون جایی که قاصدکا فراوونن،کرور کرور

دیدم که بی رویا بودی بدون من تنهابودی

دلت نمی خواست بخونی آروم وبی صدا بودی

من اماآرزوت می شم توآوازت سکوت می شم

واسه کشیدن چشات قشنگترین خطوط می شم

چه سخت بود ولي ساده فراموشم کرد گر چه پيغام فرستاده فراموشم کرد با نگاهي سرد در حسرت فرداها زل زدم بر جاده فراموشم کرد عشق او دير زماني است فراموش شده رنگ نوميدي به دل افتاده فراموشم کرد گيرم او رفت ولي سخت مگير اتفاقي که نيفتاده فراموشم کرد.

((براش بودن يا نبودنم مهم نبود برا همين بود که فراموشم کرد))

سكوتم را به باران هديه كردم

 تمام زندگي را گريه كردم

 نبودي در فراق شانه هايت

 به هر خاكي رسيدم تكيه كردم

هیچوقت به کسی که دوستش داری


دوست داشتنت رو نشون نده نذار بفهمهکه دوستش داری


چون اگر بفهمه به نظرش کوچک و خار میآی


و ازت زده میشه چون میدونه هرموقع بخواد


تورو داشته باشه می تونه به سراغت بیاد


و اینطوری تو ارزشه خودت رو از دست میدی


هیچوقت بیشتر از یک بار کسی رو نبخش


و به راحتی از اشتباهش نگذر


چون عادت میکنه هرکاری میخواد باهات بکنه


و بیاد بگه ببخشید و این عادتش بشه


تو یه انسان هستی و ارزشه


تو بالا هست عشق دوست داشتن چیزه شیرینیه


اما تو این زمونه دیگه عشق واقعیی وجود نداره


پس اول به خودت فکر کن


و بعد به عشق و کسی که دوست داری


شاید فکر کنی من آدم سنگدلیم اما اینو بدون :


تجربه با اینکه سنگین بوده اما اینو به من آموخته


هیچوقت این کارو نکردم


به حرف خودم و به حرف عقل گوش ندادم


اما بهایی سنگینی برای این دادم


برای تجربه ای که میگه اول تو و بعد


عشق توصیه نمیکنم


اینو گوش بدی و به حرف من عمل کنی


اما یادت باشه اگه تو واسه خودت ارزش قائل نباشی


واسه دیگرانم ارزش نداری


پس اگه این کار را بکنی باور کن که دیگه قلبت نمیشکنه


و غرورت خورد نمیشه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


و اینطوری ارزشت بیشتر میشه پیش اونی که دوستش داری

من دلم مي‌خواهد
خانه‌اي داشته باشم پر دوست
کنج هر ديوارش
دوست‌هايم بنشينند آرام
گل بگو گل بشنو...؛
 
هر کسي مي‌خواهد
وارد خانه پر عشق و صفايم گردد
يک سبد بوي گل سرخ
به من هديه کند
 
شرط وارد گشتن
شست و شوي دل‌هاست
شرط آن داشتن
   يک دل بي رنگ و رياست...
 
بر درش برگ گلي مي‌کوبم
روي آن با قلم سبز بهار
مي‌نويسم  اي يار
خانه‌ي ما اينجاست
 
تا که سهراب نپرسد ديگر
" خانه دوست کجاست ؟

مرا در غربت فردا رها کرد 

دلم در حسرت دیدار او ماند

مرا چشم انتظار کوچه ها کرد 

به من می گفت: تنهایی ، غریب است 

ببین با غربتش با من چه ها کرد

تمام هستی ام بود و ندانست.. 

که در قلبم چه آشوبی به پا کرد

او هرگز شکستم را نفهمید

اگر چه تا ته دنیا صدا کرد

امشب به یاد تک تک ِ شب ها دلم گرفت
در اضطراب کهنه ی غم ها ، دلم گرفت
انگار بغض تازه ای از نو شکسته شد
در التهاب ِ خیس ِ ورق ها ، دلم گرفت !

از خواندن تمام خبر ها تنم بسوخت ...
از گفتن تمام غزل ها دلم گرفت ...
در انتظار تا که بگیرم خبر ز تو ...
در آتش ِ گرفته سراپا... دلم گرفت !
متروکه نیست خلوتِ سرد دلم ولی
از ارتباطِ مردم ِدنیا دلم گرفت !!

یک رد ِ پا که سهم ِ من از بی نشانی است!
از رد ِ خون که مانده به هر جا ، دلم گرفت
اینجا منم و خاطره هایی تمام تلخ
اقرار میکنم درآمدم از پا ... دلم گرفت ...
نه اینکه فکر کنی دل ، از تو کنده ام !
یا اینکه از  تمنا دلم گرفت !

از لحظه ای که هر دو نگاهم اسیر شد
در امتداد هیچ ِ قدم ها دلم گرفت
از لحظه ای که خیس شدم در خیال تو
آن دم که تنگ شدند نفس ها دلم گرفت

ازین که باز تو نیستی کنار من
ازین که باز خسته و تنها ... دلم گرفت
تکرار می کنم این سطرهای کهنه را ...
تکرار می کنم که خدایا !! دلم گرفت

جاده ي قلب مرا رهگذري نيست كه نيست
جز غبار غم و اندوه در آن همسفري نيست كه نيست

آن چنان خيمه زده بر دل من سايه ي درد
كه در او از مه شادي اثري نيست كه نيست

شايد اين قسمت من بود كه بي كس باشم
كه به جز سايه مرا با خبري نيست كه نيست

اين دل خسته زماني پر پروازي داشت
حال از جور زمان بال و پري نيست كه نيست

بس كه تنهايم و يار دگر نيست مرا
بعد مرگ دل من چشم تري نيست كه نيست

شب تاريك ، شده حاكم چشم و دل من
با من شب زده حتي سحري نيست كه نيست

كامم از زهر زمانه همه تلخ است چنان
كه به شيريني مرگم شكري نيست كه نيست

امشب كسی به  سیب دلم  ناخنك زده  است!
بر زخمهای كهنه قلبم نمك زده است!

این غم نمی رود به خدا از دلم، مخواه!
خون است اینکه بر جگر ِ من شتك زده است

قصدم گلایه نیست، خودت جای من، ببین
ما را فقط نه دوست، نه دشمن، فلك زده است!

امروز هم گذشت و دلت میهمان نشد
بر سفره ای كه نان دعایش كپك زده است!

هرشب من -آن غریبه كه باور نمی كند
نامرد روزگار، به او هم كلك زده است-

دارد به باد می سپرد این پیام را:
سیب دلم برای تو ای دوست، لك زده است!

نیا باران

کدام راه است
که پای خسته را نشناسد
کدام کوچه
خالی از خاطره است
و کدام دل
...هرگز نتپیده
به شوق دیدار
بیا...
تا برایت بگویم
از سختی انتظار
که چگونه
در دیده های بارانی
رنگ هذیان به خود می گیرد

1- هرگز سيگار نکشيد و اگر ميکشيد ، نيمه آخر آن را به هيچ وجه نکشيد.
2- در حمام هيچگاه مستقيما زير دوش آب گرم نفس نکشيد. کلر يک قاتل تدريجي است.
3- هنگام شارژ موبايل ابتدا شارژر را به گوشي وصل کنيد و سپس آن را به برق وصل کنيد. بهتر است موبايل خاموش باشد.
4- چاي بيشتر از يک روز مانده را اصلا ننوشيد.
5- هنگام روشن کردن کولر اتومبيل خود ابتدا به مدت حداقل 5 دقيقه پنجره ها را باز بگذاريد و در پمپ بنزينها کولر را خاموش نماييد.
6- غذاي خود را بيشتر از يکبار در مايکروفر گرم نکنيد و بعد از آن درصورت عدم استفاده دور بريزيد.
7- با حيوانات تعامل مثبت داشته باشيد. آنها ممکن است از خيلي از انسانها سالمتر و تميزتر باشند. عوامل مشترک زياد آنها با انسانها ميتواند به شکل واکسن در بدن عمل کند.
8- هنگام غذا بين هرلقمه حداقل 1 دقيقه فاصله بگذاريد و دو ساعت قبل و بعد از غذا و هنگام آن نوشيدني ننوشيد.
9- هنگام حرکت اتومبیل، پنجره ها را تماما باز نکنيد تا هوا بصورت باد وارد مجاري تنفسي نگردد.
10- لوازم آرايشي را بيشتر از 5 ساعت برروي پوست خود باقي نگذاريد. سلولهاي پوستي نياز به تعرق و تنفس دارند. درمنزل نيز تا حد امکان از لباسهاي گشاد ، راحت و باز استفاده نماييد.
11- موهاي خود را بيش از يکبار در شبانه روز شانه نکنيد.مراقب ورود شوره سر (حتي بصورت نامرئي) به چشمها و مجراي تنفسي خود باشيد.
12- هنگام دويدن و راه رفتن سر خود را بالا نگهداريد.هنگام نشستن و خوابيدن برعکس سر خود را پايين نگهداريد.
13- توجه بيش از حد به وزن، سودمند نيست. بدن انسان قادر است بصورت خودکار ميزان ورودي، جذب و ميزان دفع را تنظيم نمايد و اشتهاي طبيعي نيز متناسب با آن ميباشد. هرچه قدر دوست داريد بخوريد.
14- اگر نياز مالي نداريد، لازم نيست روزي 8 ساعت کار کنيد. بهترين تعداد ساعات کاري بين 5 الي 6 ساعت ميباشد.
15- هيچگاه به پهلو نخوابيد. سعي کنيد در جهت عمود بر محور مغناطيسي زمين بخوابيد.
16- هرگز پشت مانيتور (هاي قديمي) که روشن هستند قرار نگيريد. ضرر آنها از خيلي از دستگاههاي عکسبرداري بيشتر است.
17- ورزش و تحرک در ابتداي صبح نه تنها سودمند نيست بلکه خطرناک نيز هست. سعي کنيد آن را در حداقل 3 ساعت بعد از بيداري و یا عصر انجام دهيد.
18- توجه بيش از حد به امور سياسي، ورزشي و اقتصادي براي سلامت روان مضر بوده و در دراز مدت به علت عدم امکان تسلط بر کنترل آنها، باعث اختلالات رواني ميگردد.
19- معجزه جواهر آلات براي خانمها را فراموش نکنيد. حتي اگر صرفا به ديدن آنها باشد.
 

شب همه دروازه هایش باز بود

اسمان چون پرنیان ناز بود

گرم در رگ های ما روح شراب

همچو خون می گشت و در اعجاز بود

با نوازش های دلخواه نسیم

نغمه های ساز در پرواز بود

در همه ذرات عالم بوی عشق

زندگی لبریز از اواز بود

بال در بال کبوترهای یاد

روح من در دور دست راز بود

قفس داران سکوتم را شکستند

 دل دائم صبورم را شکستند

به جرم پا به پای عشق رفتن

پر و بال عبورم را شکستند

مرا از خلوتم بیرون کشیدند 

چه بی پروا حضورم را شکستند

تمنا در نگاهم موج میــــــــــزد

ولی رویای دورم را شکستند

خواب بودم سخن عشق تو بیدارم کرد

مست بودم تشر قهر هوشیارم کرد

من بی مایه کجاو سخن از عشق کجا

مهر بی حد تو گستاخ بر این کارم کرد

آدمک...

آدمک آخر دنیاست بخند

                               آدمک مرگ همین جاست بخند

دست خطی که تو را عاشق کرد

                              شوخی کاغذی ماست بخند

آدمک خر نشی و گریه کنی

                              کل دنیا سراب است بخند

آن خدایی که بزرگش خواندی

                              به خدا مثل تو تنهاست بخند

دیگه روی شونه های من جایی نمونده واسه تو

همین الآن می خوام بگم از جلوی چشام برو

بذار دیگه تنها باشم توی سرزمین بی كسی

دیگه نمی خوام كه بگم برای من مقدسی

رنگ چشمای روشنت مثل ستاره ی شبه

این تن بی قرار من واسه نگاهت می تپه

اما دیگه نمی تونم یه لحظه این جا بمونم

می خوام تا آخرین نفس شعرهای غمگین بخونم